‘In het ene dorp een ziek kind, in het andere een vrouw met barensweeën. Mijn vader pakte zijn leren dokterstas en ging op pad door de bergen. Soms liep hij dagenlang door de sneeuw, soms reed hij op een paard of in een jeep. “Lachende dokters zijn de echte genezers,” zei hij, en bracht genezing met een glimlach en een kop thee.’

In Een dokter in de bergen gaat Halil Gür terug naar zijn jeugd in Gaziantep en de nabijgelegen dorpen in het zuidoosten van Turkije. Het boek is een emotionele reis door de ogen van een kind naar het toegewijde beroep en de innerlijke wereld van zijn vader.
In de verhalen staat de vader, die dorpsdokter was en de gave had te genezen zonder medicijnen, centraal. Het zijn levendige, poëtische en toegankelijke verhalen doortrokken van heimwee, waarin fantasie en realiteit mengen en een sprookjesachtige wereld oproepen van de warmte van het gezin, menselijkheid en hoop.